ΝΕΑ

 

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης «Εις το πνεύμα του το υποβρύχιον….»

Δραματουργική επεξεργασία - Σκηνοθεσία :Μαρία Φραγκή

Ερμηνεύουν: Γιώργος Ρουστέμης:O Έρωτας στα χιόνια

                        Κωσταντίνα Χουρδάκη:Άγια και πεθαμένα                              

ΚΑΘΕ ΤΕΤΑΡΤΗ στις 19.00,

ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟ,

ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΙΔΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΘΗΝΑΙΩΝ

http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=433288

 

Ναταλί Παπέν


            https://www.youtube.com/watch?v=R43IBiRCTnI&list=HL1323504412&feature=mh_lolz

H ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΤΙΠΟΤΑ

Μετάφραση,Σκηνοθεσία: Μαρία Φραγκή


κάθε  Κυριακή  11.00


  



Α Ν Τ Ι Γ Ο Ν Ε Σ

  https://www.youtube.com/watch?v=ITMP5171vWk&feature=player_embedded#!

afisa-a4-format2.jpg

 

                                                                  «ΑΝΤΙΓΟΝΕΣ» 

                                                              στο ΑΤΤΙΚΟ ΑΛΣΟΣ

                                       30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΚΑΙ 1 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ, 21.00 

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα των Ηλικιωμένων, η παράσταση θα είναι δωρεάν  για άτομα άνω των 60 ετών. Επίσης ισχύει ελεύθερη είσοδος για όλους τους εκπαιδευτικούς αλλά και για όλους τους  άνεργους .Σε όλες τις περιπτώσεις θα επιδεικνύεται κάρτα ή ταυτότητα στο ταμείο του θεάτρου

 

Σκηνική σύνθεση με κείμενα από τα έργα:
Σαρλότ Ντελμπό, «Καλάβρυτα-Χίλιες Αντιγόνες»,Μετ.Μ.Φραγκή
Μπ.Μπρεχτ, «Η Αντιγόνη του Σοφοκλή»,Μετ.Α.Σολομού
Αισχύλου, «Επτά επί Θήβας», Μετ.Κ.Γρυπάρη
Σοφοκλέους, «Αντιγόνη»  , Μετ.Κ.Μύρη
Δραματουργική επεξεργασία: Μαρία Φραγκή
Σκηνοθεσία:Λ.Τσάγκας (συνεργασία Μ.Φραγκή)
Μουσική:Γιάννης Μεταλλινός
Κοστούμια:Πένυ Αμπλά
Σκηνικά:Χριστίνα Οικονόμου
Παίζουν με αλφαβητική σειρά :
Μ.Βλασσοπούλου, Β.Ζαϊφίδης, Κ.Ζημιανίτης, 
Δ.Καλαχώρα,Π. Κορδαλής, Β.Κώστα, Γ.Μπίμης, Ε.Μπούρα,  
Δ.Παπουτσή, Τ.Ράπτης, Ν.Ρέγκου, Λ.Τσάγκας

Οι «Αντιγόνες» είναι μια σκηνική μελέτη, όπου συναντιέται ο γνωστός από την τραγωδία του Σοφοκλή μύθος, με νεότερες εκδοχές του .                               
Η ηρωίδα κάνει την αναπόδραστη διαδρομή κάθε θύματος της φιλοπόλεμης κοινωνίας και της κατάχρησης εξουσίας. Αυτή η πορεία, όπου πρωταγωνιστεί η επανάληψη της μοίρας του ατόμου απέναντι στη μάζα, της ζωής απέναντι στο θάνατο, μοιάζει απαράλλαχτη από το 441π.Χ. ως το 2011μ.Χ.
Ο τραγικός χορός είναι το σύνολο που μας δίνει την ατμόσφαιρα , τον γενικό τόνο του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο οι ήρωες θα δράσουν συγκεκριμένα. Οι αποφασιστικές για το δράμα πράξεις γίνονται εκτός σκηνής, είναι αόρατες για το θεατή ...και για τον πολίτη. Στην παράστασή μας, διερευνώντας το ενδεχόμενο της αληθινής συμμετοχής του, ο θεατής-χορός εισβάλλει στη σκηνή. Αν ήταν στο κέντρο των γεγονότων , αν συμμετείχε στ’ αλήθεια , αν έπαιζε το ρόλο κάποιου- Κρέοντα ή Αντιγόνης- πώς θα προχωρούσε αυτός και τι θα έκανε; Η παράσταση θέτει ένα ανοιχτό ερώτημα γύρω από την ουσία της συνεχούς παρουσίας του χορού και της ευθύνης που του αποδίδει για τις δικές του αποφάσεις ο κυβερνήτης («Και συ γε καμοί» δηλαδή «Μαζί το αποφασίσαμε……..»), επιδιώκοντας έτσι την εμπλοκή και τη συναίνεσή του. Η πρότασή μας να μην ξεχωρίζει το σώμα του «χορού» από τους «ρόλους», έχει στόχο την ανάδειξη της απόλυτης συγγένειας που έχουν μεταξύ τους και την υπογράμμιση της παρουσίας του χορού ως μήτρας της τραγωδίας. Έτσι ο «θεατής-χορός» γίνεται άμεσος μέτοχος, κάνει το διαδραματιζόμενο δική του υπόθεση και μέσα από αυτό κατανοεί και τον εαυτό του. Η ηρωϊκή παρουσία γεννιέται μέσα σε συνθήκες που όλοι αναγνωρίζουν.
Παρένθεση για ένα μικρό σημείωμα μνήμης…….
Δυο μήνες πέρασαν. Οι δικοί του έψαχναν δύο μήνες. Αγνοούμενος. Άταφος. Παραμορφωμένος. Έτος  2011 , σε μια μεγαλούπολη, ένας σκοτωμένος διαδηλωτής έμεινε άταφος πάνω δυο μήνες. Στη δουλειά η θέση του άδεια…Δεν πήγε κανείς ν’ ανοίξει το κομπιούτερ του. Όλοι περίμεναν….Τον πυροβόλησαν στη μεγάλη διαδήλωση, 28 Γενάρη, Παρασκευή. Τρεις μέρες μετά πέθανε , στο νοσοκομείο...άγνωστος , άκλαυτος, άταφος… περιμένοντας . Ένα ανώνυμο πτώμα που σιγά-σιγά αλλοιώνονταν και κανείς δεν γνώριζε τη μεταβολή της μορφής του. Ένας άντρας  σαν παιδί , ανάλαφρος και αέρινος… εξαϋλώθηκε . Δεν έμεινε τίποτα. Τον ταυτοποίησαν με  τεστ DNA.Τότε τον έθαψαν…Τα τρία παιδιά του έμαθαν πια πως ο πατέρας τους, ο Ζιάντ, είναι νεκρός.
Η Αντιγόνη περιμένει να δράσει στη σκηνή. Δεν  κλαίει, δεν ολοφύρεται. Θυμίζει σ’ όλο τον κόσμο πόσο όμοιοι είμαστε, πόσο κοινή είναι η μοίρα μας και πως πρέπει να κάνουμε πράξη ό,τι είναι ανθρώπινο κι’ ας φαίνεται υπεράνθρωπο. Η πρώτη «ακτιβίστρια»  πλήρωσε με τη ζωή της για το αυτονόητο δικαίωμα όλων των νεκρών σε ένα τάφο και όλων των ζωντανών στη ζωή! Όταν ο  Ρόμπιν (Καθαροί πια , Σ. Κέην) ρωτάει  : «Αν  μπορούσες ν’ αλλάξεις ένα πράγμα στη ζωή σου , τι θ’ άλλαζες;» Η Γκρέης απαντά «Τη ζωή μου» . Αυτή θα ήταν και η απάντηση της Αντιγόνης. Από τον Σοφοκλή ως τον Μπρεχτ κι’ από εκεί ως την Σάρα Κέην, το θέατρο δραματοποιεί αυτή την απάντηση. Η παράστασή μας περνάει από τη μια στην άλλη πυκνότητα και γραφή, ισορροπώντας πάνω στο «ξυράφι» του τραγικού.                    

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ